Yine Bir Dosta Veda

Güzel başlayan ışıl ışıl bir gündü.İkindiye kadar iyi gitti.Pazar yolunda eve dönerken çalan telefon acı haberi verdi.

Bir başka kardeş,abla Halis'i kaybettik dedi.

Halis,Halis Talu;

kocamın ve benim kardeşimiz,kızlarımın Halis Abisi.

Ben 7-8 yaşlarındayken dünyaya geldi.

Komşumuzun evini şenlendirdi. Çok akıllı,çok sevimli bir çocuktu ;sokağımızın neşesi oldu.

Sonra herkes büyüdü,yatılı okullar,tayinler ,evlilik derken KTÜ koruma bölüğüne atanan eşimin peşinden gittiğim Trabzon'da  Halis orman fakültesinde öğrenciydi.Biz kampüs lojmanlarında. Umay kızım5 yaşında .Halis Abisiyle gezmeler ,oyunlar ...Hayatımızın bir yılı beraber geçti.

O mezun oldu biz tayin. Annemin ölüm acısını,ikinci kızımın doğum sevincini  Mardin'e yanımıza gelerek paylaştı.

Sonrasında sık sık görüştük. İzinlerde o bize,biz ona uğradık.

Deprem  hayatımızı yıkıp geçerken onu da hem evsiz hem işsiz bırakmıştı. Çalıştığı  yer yıkılmış,bir anlamda bankamatik memuru olmuş deprem konutu barakasında yaşamaya başlamıştı. Israrlarımıza dayanamayıp sık sık bize gelirdi.Gelmezse zorla getirirdik.

Öyle ,böyle bir çok günü iyiyi,kötüyü paylaşarak beraber yaşadık.

Ankaraya taşınırken ,evimize yerleşirken  yine yanımızdaydı.

Bir kardeş ablasına abisine nasıl yakınsa bize öyle yakındı,kardeşti.

Evlendi,böylece bir de kızkardeşimiz oldu.

Derken bu gün onu kaybettik.

Yapılabilecek tek şey sabretmek,dua etmek.Ağlamamak mümkün değil.Anılar bir bir gözümde yaşarken en azından duygularımı yazayım diyerek başladım. Faydası da oldu.

Rahat uyu,nurlar içinde yat güzel kardeşimiz.

            Allah huzurunda vefanın, iyiliklerin ,güzelliklerin en üstün şaşmaz değerini bulduğu mizanda dünya hayatının ödüllerini inşaallah en güzel biçimine alacaksın.

Allah Gülseren kardeşimize ve tüm sevenlerine, bizlere sabır versin. Seni peygamberimize komşu etsin inşaallah .